Hu Jigao – współczesne malarstwo chińskie

22 grudnia 2010 r. o godz. 18.00

zapraszamy serdecznie na wernisaż wystawy Hu Jigao – współczesne malarstwo chińskie

Hu Jigao – Współczesne malarstwo chińskie, wystawa ze zbiorów Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie

Hu Jigao urodził się w 1930 roku w prowincji Jiangsu we wschodnich Chinach. Uczył się w szkołach artystycznych w Dan-yang i Suzhou. Oprócz malarstwa studiował również archeologię. W latach 1956-1962 przebywał w Polsce, gdzie na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu studiował ochronę zabytków. Zajmował się wówczas także grafiką, zdobywając I nagrodę w II studenckim Konkursie Plakatu.

Po powrocie do Chin kontynuował naukę malarstwa u wybitnego artysty Li Kuchan, specjalizującego się w tradycyjnym malarstwie kwiatów i ptaków. W 1978 roku prowadził w Centralnej Akademii Sztuk Pięknych w Pekinie wykłady z techniki malarstwa olejnego.

Jego wszechstronne wykształcenie w różnych specjalnościach (malarstwo, grafika, archeologia, konserwacja zabytków) spowodowało, że uczestniczył w różnych gremiach wysokiego szczebla jako ceniony doradca.

Mimo, iż pełnił w Chinach liczne funkcje związane z ochroną dóbr kultury, nie zaniechał nigdy malowania, a swoje prace prezentował na licznych wystawach w Chinach i na świecie. Jedną z jego prac wystawiono w Galerii Azjatyckiej Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie w 1987 roku w ramach prezentowanej wtedy wystawy ”Chińskie malarstwo i kaligrafia z prowincji Jiangsu”.

W 1989 roku Hu Jigao przebywał w Polsce na zaproszenie Fundacji Kultury Polskiej. Wówczas, jego monograficzna wystawa była przedstawiana w Warszawie i Toruniu. Czterdzieści dziewięć z prezentowanych akwarel Hu Jigao podarował Fundacji Kultury Polskiej, które jako depozyt wzbogaciły zbiory Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie. W 1997 roku, na zaproszenie Muzeum artysta ponownie odwiedził Polskę. Wówczas, na kolejnej wystawie znalazły się siedemdziesiąt dwie prace, z których trzydzieści autor przekazał do muzealnych zbiorów.

Twórczość Hu Jigao, mieszcząca się w nurcie tradycyjnego malarstwa chińskiego, nie ma na celu dosłownego naśladowania rzeczywistości, a służy raczej „opisywaniu idei”. Cecha ta zawsze była charakterystyczna dla filozofii Dalekiego Wschodu, gdzie „ducha” stawiano ponad „materią”. W sztuce malarskiej nurt ten wyraził się poprzez swobodne operowanie plamą malarską, nie ograniczoną konturem. Techniką ta została zapoczątkowana w Chinach już w IX wieku. Następnie była wielokrotnie wykorzystywana i przekształcana przez artystów różnych szkół malarskich.

Wyrastające z tej tradycji malarstwo Hu Jigao, charakteryzuje się miękkością plamy barwnej i brakiem wyraźnych konturów. Prace jego są malowane z rozmachem i zdecydowaniem, a pociągnięcia pędzla są energiczne i mocne. Pośród monochromatycznego malarstwa tuszem, szczególną zwraca uwagę cykl bambusów, studiowanych przy różnej pogodzie. W malarstwie tego typu ważny jest kaligraficzny charakter plamy oraz duża rola pustej przestrzeni w kompozycji obrazu. Głównym dążeniem artysty było, aby w kilku pociągnięciach pędzla oddać piękno i istotę tych roślin.

Tematykę omawianych prac stanowią tradycyjne dalekowschodnie motywy ikonograficzne. Są to obrazy przyrody wywodzące się uważnych studiów świata ożywionego, a zarazem z powszechnego w tym kręgu kulturowym zamiłowania do ukrytych znaczeń. Szczególnie ulubione przez Hu Jigao są przedstawienia kwiatów i ptaków. Artysta wielokrotnie podejmował ten temat w poszukiwaniu nowego ujęcia, czego doskonały przykład stanowi barwny cykl czterech pór roku z przedstawieniami rozmaitych roślin. Według zasad tej bogatej symboliki piwonie i narcyzy są związane z wiosną, lotosy – latem, chryzantemy oznaczają jesień, a tak zwani „trzej przyjaciele”, czyli sosna, bambus i śliwa – to znaki ustępującej zimy.

W pracach Hu Jigao charakterystyczne jest bardzo silne osadzenie w tradycji, szczególnie dotyczy to techniki i tematyki. Jednocześnie dostrzegalne jest otwarcie na nowe pomysły i czerpanie z obcych wpływów, będących efektem jego studiów w Europie. Synteza tych elementów daje niejednokrotnie bardzo interesujące rezultaty.