Walentyna Szoba, Władimir Pantielejew ,, chleba naszego powszedniego…”

Zapraszamy serdecznie na wernisaż wystawy Walentyny Szoby i Władimira Pantielejewa .. chleba naszego powszedniego …” w dniu 23 marca 2018 r. o godz. 18.00.

 

Walentyna Szoba urodziła się w 1964 r. w Mozyrzu. W 1989 r. ukończyła Białoruską Państwową Akademię Sztuk Pięknych. Od 1985 r. uczestniczy w wystawach. Od 1991 r. jest członkiem Białoruskiego Związku Artystów Plastyków. Mieszka w Grodnie. Uprawia grafikę warsztatową, pracuje również w technice autorskiej z pogranicza grafiki i malarstwa. Stworzyła cykle: „Czas wędrowania”, „Zabawy z księżycem”, „Listy o miłości i śmierci”, „Piramidy”, „Tęcza”, „Kalendarz”, „Emocje”, „Ludowe święta”, „Chleba naszego powszedniego”. Jej dzieła oddają głębokie, osobiste pojmowanie świata, własne przeżycia artystki, jej marzenia i fantazje. Szczerość przekazu nasyca obrazy niezwykłym mistycyzmem. Świat Walentyny Szoby jest pełen sprzeczności walczą i godzą się w nim mała ziemia i wielkie niebo, skrajna powaga i ironiczna zabawa, szczera przyjaźń i gnębiąca samotność, szczęśliwa miłość i nieunikniona nienawiść. Obrazy są ukazywane poprzez symbole wyczuwalne w różnych elementach znaczeniowych i artystycznych. Ujawniają swoją istotę na poziomie asocjatywnym, wymagają więc współpracy i wczuwania się odbiorcy.

Jej myśl przewodnia to odwieczne poszukiwanie harmonii między człowiekiem a wszechświatem. Dzieła skupiają uwagę na istnieniu unikatowej osobowości i prawdziwych ludzkich wartości schowanych pod ciężarem codziennych trosk. Twórczość artystyczna zbliża się do filozofii: byt człowieka nie jest racjonalnie poznawalny, jest natomiast zjawiskiem odczuwalnym przez artystkę. Właśnie sztuka kształtuje treść świata, występując równocześnie w charakterze swoistego „klucza metafizycznego”, który łączy ludzi ze sobą i z Bogiem. Człowiek zawsze szuka odpowiedzi na odwieczne pytania sięgając do innej rzeczywistości. Twórczość Walentyny Szoba jest jednym ze sposobów wkroczenia do wyższego świata. Wystawa zaś jest dyskusją publiczną, w której artystka skupia uwagę na istotnych dla ludzkości kwestiach.

Uczestniczyła w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych i indywidualnych, m.in. w Mińsku, Brześciu, Grodnie, Wrocławiu, Genewie, Limoges we Francji, San Benedetto del Toro i Fivizzano we Włoszech. W listopadzie 2015 r. podczas międzynarodowej wystawy plastycznej Art. Capital w paryskim Grand Palais została laureatką prestiżowej nagrody, przyznawanej przez renomowaną francuską organizację  „Taylor”.

Władimir Pantielejew urodził się w 1957 r. w Nowosiółkach na Mohylewszczyźnie. W 1989 r. ukończył Białoruską Państwową Akademię Sztuk Pięknych. Od 1985 r. uczestniczy w wystawach. Od 1991 r. jest członkiem Białoruskiego Związku Artystów Plastyków. Mieszka w Grodnie. Tworzy dzieła kameralne i pomnikowe. Najważniejsze tematy to: mitologia, pory roku, animalistyka, antropologia. Każda rzeźba to nowa wizja, inny poziom rozumienia i odczuwania, kunsztu autorskiego. Jego rzeźby w przestrzeni miejskiej Grodna przedstawiają wybitne postaci z dziedziny historii i kultury podkreślając artystyczną aurę starego miasta. Prace Władimira Pantielejewa cechuje swoiste uogólnienie i lakoniczność form połączone z subtelnie wprowadzonymi elementami dekoracyjnymi, co nadaje dziełom niezwykłą treść, a zarazem mocną wewnętrzną ekspresję. Sprzyja to ich odbiorowi na poziomie symboli, które zawierają skomplikowane wieloznaczne sensy, nasycają tajemniczą mocą. Kompozycje rzeźbiarskie wprawiają odbiorcę w intuicyjno-filozoficzny nastrój, nastawiają na poszukiwanie doskonałości w świecie.

W twórczości białoruskiego rzeźbiarza Władimira Pantielejewa przeplatają się tendencje klasycznej rzeźby antycznej z tradycjami rzeźbiarstwa europejskiego dwudziestego stulecia (Ossip Zadkine, Jean Arp, Henry Moore, Naum Gabo).

W jego dziełach da się zauważyć, jak formy realizmu zrzucają swoje klasyczne pęta i dążą do abstrakcji. Trudno określić, w jakim stopniu świadomie Władimir Pantielejew w swojej twórczości odwołuje się do swoistych środków wyrazu; jedyne, co jest pewne – w każdej pracy pokazane jest to inaczej.

Nie można twierdzić, że Władimir Pantielejew wtargnął się do jakiejś innej przestrzeni plastycznej, lecz to, że on tworzy według zasad plastyki nowoczesnej świadczy o jego rozwoju w kontekście nowoczesnej europejskiej tradycji rzeźbiarskiej.

Władimir Pantielejew nadal poświęca swoją twórczość tradycyjnemu, ale wciąż aktualnemu celowi – przedstawieniu człowieka. Nie ma pewności, czy taka paradoksalna na pierwszy rzut oka synteza klasyki i tendencji nowoczesnych w twórczości W. Pantielejewa nosi sprzeczny charakter. Jest to raczej swoisty sposób na pogodzenie sprzeczności wobec odbioru życia we własnej świadomości wyłącznie w jednym celu – aktualizacji własnej twórczości, kreowania nowego sposobu wizji przez pryzmat nowoczesnej wiedzy o świecie z uwzględnieniem wieloletnich doświadczeń twórczych.